علم کیهانشناسی بر اساس تکامل جهان ، حد اقل در سومین سیاره منظومه شمسی حیات را کشف نموده است «حیات در منظومه شمسی). اولین دلیل وجود حیات بر روی زمین در سنگهای پر کامبرین (Pre Cambrian) در حدود 3x109 سال پیش یافت شده است. ولی اندامهای سازمان یافته‌ای همچون ستاره دریایی در حدود 106×650 سال پیش ظاهر شوند.
اطلاعاتی که از طریق ستاره شناسی ، شیمی ، بیولوژی و زمین شناسی بدست آمده است، نشان می‌دهد که حیات در نتیجه یک تکامل شیمیایی آهسته ، شکل گرفته است. مولکولهای حیاتی پیچیده احتمالا در اوایل ، در فضای بین ستاره‌ای ساخته می‌شده‌اند. وجود مولکولهایی مانند استالدئید CH3CHO در نقاطی از کهکشان ما که ستارگان و منظومه‌های سیاره‌ای در آن تشکیل می‌شوند، توسط ستاره‌شناسان رادیویی کشف شده است.
این مولکولها به سرد شدن سحابی در حال انقباض کمک کرده و به انتقال آنها به مرحله پیش ستاره‌ای و قرص سیاره‌ای سرعت می‌بخشد. سه نوع از این مولکولها : فرمالدئید H2CO ، سیانید هیدروژن HCN و سیانو استیلن HC3N برای ساخت اسیدهای آمینه اهمیت دارند. مولکولهای اسیدهای آمینه که در شهاب سنگ مورچیسون کشف شده‌اند، مولکولهای اولیه‌ای به نظر می‌رسند که در ابر بین ستاره‌ای مادری که منظومه شمسی از آن نشات گرفته است، تشکیل شده‌اند.
دانشمندان حدس می‌زنند که مولکولهای حیاتی پیچیده ، در فاز پیش حیاتی تکامل زمین به وجود آمده‌اند. تجربیات آزمایشگاهی ناشی شده از شرایط ابتدایی زمین ، کمک بزرگی به مطالعه منشا شیمیایی حیات کرده‌اند. در این مطالعات انرژی از طریق منابع گوناگون به مخلوطی از گاز که مانند جو اولیه بود، وارد شد، از جمله تابش UV که مشابه تابش خورشیدی است، تخلیه‌های الکتریکی 60 ولتی که مشابه رعد و برق آسمان است، حرارت پرتوی کیهانی که مشابه آتشفشانها است و پرتوزایی مواد ، که همه آنها به نتایج یکسانی رسیدند.
نتیجه حاصل از آزمایشات اخیر این است که کلیه مولکولهای حیاتی که برای حیات ضروری هستند، می‌‌توانستند در جو اولیه زمین تولید شده باشند.
تجمع مولکولهای حیاتی ، تشکیل مولکولها ، تکامل اندامهای چند سلولی تا انسان به توسط شیمی حیاتی ، زیست شناسی ، دیرین شناسی) و انسان شناسی توضیح داده شده است. از اینرو حیات به عنوان طبیعی در تکامل جهان ، درک می‌شود. در چنین حالتی حیات یک پدیده دوره‌ای جهان محسوب می‌شود.
وجود حیات در منظومه‌های سیاره بدون خورشیدی ، ممکن و محتمل است. این تمام اطلاعاتی است که در حال حاضر ، در غیاب یک دلیل مشاهده‌ای ، می‌توان اظهار کرد. امروزه توجه و تامل بیشتر در مورد اشکال حیات در هر جای دیگر جهان ، درجه تکامل آن ، مجتمع‌های کهکشانی و ارتباط با آنها از طریق فضای بین ستاره‌ای ، یا حتی دیدار آنها از منظومه شمسی ، چیزی بیش از یک تخیل محض نیست.
